Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Renata Mierzwicka
Protokolant:	sekr. sądowy Mariola Artymowicz

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa K. P.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w w.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powódki K. P. kwotę 1.200 złotych (tysiąc dwieście złotych) z odsetkami od 30.03.2013r. do dnia zapłaty,

II.  dalej idące powództwo oddala,

III.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 33,76 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania,

IV.  nakazuje powódce, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Kasy Sądu Rejonowego w L. kwotę 212 złotych tytułem kosztów sądowych uiszczonych tymczasowo że środków budżetowych tutejszego Sądu od nieuwzględnionej części roszczenia

V.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa- Kasy Sądu Rejonowego w L. kwotę 66,80 złotych tytułem kosztów sądowych uiszczonych tymczasowo że środków budżetowych tutejszego Sądu od uwzględnionej części roszczenia.

Sygn. akt VII C 919/13

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 31 maja 2013 roku a skierowanym przeciwko stronie pozwanej (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. powódka K. P. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej na jej rzecz kwoty 5.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 marca 2013 roku do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego poniesionymi przez nią kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania powódka wskazał, że w dniu 05 lutego 2012 roku na trasie J.-L., kierujący samochodem marki M. doprowadził do zderzenia z samochodem, którym kierowała powódka. Na skutek wypadku powódka doznała obrażeń ciała. Pojazd sprawcy wypadku w dacie zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Nr polisy OC pojazdu sprawy zdarzenia K 1094448200. Na skutek wypadku powódka doznała urazów. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce jedynie kwotę 1.800 złotych. W ocenie powódki przyznane jej świadczenie jest niewystarczające i nieadekwatne do wysokości krzywdy będącej następstwem zdarzenia szkodowego.

W odpowiedzi na pozew, strona pozwana- (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz obciążenie powódki poniesionymi przez stronę pozwaną kosztami postępowania w sprawie. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska strona pozwana wskazała m.in. że żądanie zapłaty tytułem zadośćuczynienia uzupełniającego kwoty 5.000 złotych nie znajduje oparcia w ustalonym stanie faktycznym i prawnym, zaś kwota wypłacona przez stronę pozwaną w toku postępowania likwidacyjnego w wysokości 1.800 złotych traktować należy jako suma odpowiednia w myśl art. 445§1 k.c. szyjnego, to jednak uszczerbek ten nie ma cech trwałego uszczerbku na zdrowiu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 lutego 2012 roku na trasie J.-L., kierujący samochodem marki M. doprowadził do zderzenia z samochodem, którym kierowała powódka. Na skutek wypadku powódka doznała obrażeń ciała. Pojazd sprawcy wypadku w dacie zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego. Nr polisy OC pojazdu sprawy zdarzenia K 1094448200

Dowód:

- akta szkody

Dzień po wypadku powódka udała się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego WSS w L., gdzie miała wykonane badanie rtg kręgosłupa szyjnego- bez zmian. Zlecono noszenie kołnierza ortopedycznego i kontrolę w POZ. Powódka w dniu 13 lutego 2012 roku była konsultowana przez lekarza chirurgii szczękowej z powodu bólu zębów po stronie lewej. Lekarz nie stwierdził patologii i zlecił kontrole w poradni stomatologicznej. W dniu 21 lutego 2012 roku powódka była konsultowana przez lekarza neurologa, który stwierdził stan po urazie kręgosłupa szyjnego. Z powodu wystąpienia w sierpniu 2012 roku parestezji lewych kończyn poprzedzonych bólem lewej połowy twarzy ponownie powódka była pod opieką lekarza neurologa. Z powodu podejrzenia procesu demielinizacyjnego powódka miała wykonane badanie MR głowy- bez patologii. W MR kręgosłupa szyjnego wykazano na poziomie C4-C5lewostronne uwypuklenie się zarysu krążka międzykregowego typu,, bulding disc” uciskające worek oponowy. Powódka podaje występowanie dolegliwości bólowych kończyn dolnych kręgosłupa lędźwiowego przy dłuższym siedzeniu. Występują też parestazje palców i stóp. W następstwie zdarzenia szkodowego powódka doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, który to jednak nie wywołuje trwałego uszczerbku na zdrowiu. W chwili obecnej nie istnieją żadne powody ograniczające powódkę w funkcjonowaniu w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym. Nie występują tez żadne ograniczenia w uprawianiu sportu przez powódkę. W bezpośredni okresie od zaistniałego zdarzenia z powodu nasilenia dolegliwości kręgosłupa szyjnego powódka mogła odczuwać dyskomfort w wykonywaniu nawet codziennych czynności oraz czynności związanych z samoobsługą. Mogła wykonywać je samodzielnie aczkolwiek wolniej o ostrożniej. Okres ten z uwagi na proces gojenia się tkanek miękkich mógł wynosić około dwóch miesięcy. Pierwotna struktura anatomiczna dotkniętych urazami narządów została naruszona czasowo. Było to naruszenie w zakresie aparatu mięśniowo- więzadłowego kręgosłupa szyjnego.

W następstwie wypadku powódka ograniczyła jazdy samochodem, aktualnie nie kieruje samochodem po zmroku.

Dowód:

- akta szkody,

- opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii ogólnej- k. 44-45v,

- opinia łączna biegłych sądowych z zakresu ortopedii i neurologii- k. 51-56,

- przesłuchanie powódki K. P.-k. 101-102

W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce tytułem zadośćuczynienia kwotę 1.800 złotych. Ostateczna decyzje w tym zakresie strona pozwana wydała w dniu 29 marca 2013 roku.

Dowód:

- akta szkody

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia, któremu powódka uległa w dniu 05 lutego 2012 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Strona pozwana nie kwestionowała podstawy swojej odpowiedzialności. Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się natomiast do ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powódkę w następstwie wypadku, wysokości doznanego przez nią uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę pojmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania sportów, działalności naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę” przyznawana jednorazowo. Przepis ten nie reguluje natomiast pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia i pozostawia ją uznaniu Sądu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia, jakiemu uległa powódka. Od ich skali zależy bowiem wysokość należnego zadośćuczynienia. W ocenie Sądu, przyznane dotąd powódce zadośćuczynienie w kwocie 1.800 złotych nie rekompensuje w pełni doznanej krzywdy. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim skompensować niewymierną z natury rzeczy szkodę niemajątkową. Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd brał pod uwagę szereg okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała, jakiego doznał na skutek wypadku. Już sam rodzaj obrażeń, jakich doznał powód w wypadku, tj. stan po urazie skrętnym kręgosłupa szyjnego bez zaburzeń funkcji oraz stan po urazie głowy bez następstw, związany jest z licznymi dolegliwościami bólowymi. Dolegliwości te powód intensywniej odczuwał bezpośrednio po zdarzeniu wypadkowym, obecnie odczuwa je już rzadziej.

Uszczerbek na zdrowiu powódki związany z urazami odniesionymi w wypadku ustalili opiniujący w sprawie biegły sądowy z zakresu chirurgii oraz ortopedii i neurologii. Zgodnie z ich ustaleniami powódka w wyniku wypadku w dniu 05 lutego 2012 roku doznała urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, który jednak nie powoduje trwałego uszczerbku na zdrowiu. Jak wynika z przedłożonych do akt opinii biegłych z zarówno z zakresu chirurgii oraz ortopedii jak i zakresu neurologii w chwili obecnej nie istnieją żadne powody ograniczające powódkę w funkcjonowaniu w życiu rodzinnym, społecznym i zawodowym. Nie występują tez żadne ograniczenia w uprawianiu sportu przez powódkę. W bezpośredni okresie od zaistniałego zdarzenia z powodu nasilenia dolegliwości kręgosłupa szyjnego powódka mogła odczuwać dyskomfort w wykonywaniu nawet codziennych czynności oraz czynności związanych z samoobsługą. Mogła wykonywać je samodzielnie aczkolwiek wolniej o ostrożniej. Okres ten z uwagi na proces gojenia się tkanek miękkich mógł wynosić około dwóch miesięcy. Pierwotna struktura anatomiczna dotkniętych urazami narządów została naruszona czasowo. Było to naruszenie w zakresie aparatu mięśniowo- więzadłowego kręgosłupa szyjnego.

Ustalając wysokość należnego powódce zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę nie tylko wysokość uszczerbku na zdrowiu powódki, ale także rozmiar doznanych przez nią cierpień. W okresie bezpośrednio po wypadku powódka zmuszona był zażywać leki przeciwbólowe, odczuwał lęk przed jazdą samochodem. Dyskomfort fizyczny i psychiczny powódka odczuwała także z powodu długotrwałej konieczności noszenia kołnierza ortopedycznego. W ocenie Sądu dolegliwości jakich powódka doznała znacząco wpłynęły na jej aktywność życiową.

Przedstawione okoliczności, zdaniem Sądu, wpływają na wysokość należnego powódce zadośćuczynienia, które – w ocenie Sądu – winno kształtować się na poziomie 3.000 złotych. Jako że powódka otrzymał już od strony pozwanej kwotę 1.800 zł tytułem zadośćuczynienia, Sąd zasądził na jej rzecz dodatkowo kwotę 1.200 złotych tytułem dalszego zadośćuczynienia, o czym orzekł w pkt I sentencji wyroku. Konsekwencją powyższego było oddalenie dalej idącego powództwa jako niezasadnego, co znalazło swój wraz w pkt II sentencji wyroku. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał, zdaniem Sądu, na uwzględnienie żądania w większym zakresie.

Od zasądzonego świadczenia powódce należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja winna być rozpatrywana z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w tym zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany do jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817 § 1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty (co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik – tu strona pozwana pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. Wobec wydania ostatecznej decyzji przez pozwanego w dniu 29 marca 2013 roku z dniem 30 marca 2013 roku pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłata należnego powódce świadczenia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Przepis powyższy przewiduje możliwość stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań. W przedmiotowej sprawie powódka wygrała w 24%, zaś pozwany w 76%. Powódka poniosła koszty procesu w wysokości i z tytułu: opłaty sądowej za wniesienie pozwu-250, tytułem kosztów zastępstwa procesowego- 600 złotych, z tytułu opłaty skarbowej za udzielone pełnomocnictwo- 17 złotych, z tytułu zaliczek na wynagrodzenie opiniujących w sprawie biegłych – kwota 1000 złotych, łącznie 1.867 złotych Strona pozwana poniosła koszty zastępstwa procesowego 634 złotych. Po stosunkowym rozdzieleniu powódka winna zwrócić stronie pozwanej kwotę 481,84 złotych, zaś strona pozwana kwotę 448,08 złotych. Różnica tych kwot daje kwotę 33,76 złotych, którą powódka winna zwrócić stronie pozwanej.

O kosztach sądowych z pkt IV i V orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 100 k.p.c. Poniesione tymczasowo przez Skarb Państwa koszty sądowe to kwota 278,80 złotych. Po stosunkowym rozdzieleniu tych kosztów strony winny odpowiednio je pokryć w wysokości- powódka- 212 złotych, zaś strona pozwana kwotę 66,80 złotych.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.