Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legnicy

UZASADNIENIE

Powódka A. M. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie kwoty 10.671,26 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot wskazanych w piśmie procesowym oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że żądana kwota stanowi różnicę między odszkodowaniem wypłaconymi powódce, a należnym w związku z uszkodzeniem w wyniku wypadku samochodu osobowego, stanowiącego jej własność. Powódka prócz kwoty odszkodowania dochodzi również kwoty 350 zł z tytułu sporządzenia prywatnej opinii rzeczoznawcy.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie strona pozwana podała, że wysokość wypłaconego poszkodowanej odszkodowania w wysokości 8.460,74 zł w pełni rekompensuje szkodę poniesioną przez powódkę w wyniku zdarzenia z dnia 16.12.2014 r. Szacując kwotę należną powódce ubezpieczyciel uwzględnił szkodę powstałą w wyniku zdarzenia szkodowego oraz właściwości pojazdu. W ocenie pozwanego poszkodowana winna współdziałać z ubezpieczycielem podczas likwidacji szkody poprzez racjonalizowanie kosztów naprawy pojazdu przy użyciu części zamiennych o porównywalnych parametrach do oryginalnych. Pozwany zakwestionował wartość prywatnej ekspertyzy, a nadto podniósł również, że sporządzona przez stronę powodową kalkulacja rzeczoznawcy jest jedynie dowodem prywatny, którego prawdziwość może zostać w toku procesu podważona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie :

W dniu 16.12.2013r. w wyniku zdarzenia komunikacyjnego uszkodzeniu uległ samochód B. nr rej. (...), będący własnością powódki A. M.. Sprawca zdarzenia w dacie kolizji miał zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia OC. Pozwany dokonał oględzin pojazdu poszkodowanego i sporządził kosztorys naprawczy w systemie A..

okoliczność bezsporna.

Decyzją z dnia 08.01.2015 r. przyznano poszkodowanej odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe w kwocie 6.100,59 zł. Decyzją z dnia 19.02.2015 r. przyznano poszkodowanej dodatkowe odszkodowanie z tytułu szkody w pojeździe w kwocie 2.360,15 zł.

- decyzja z dnia 08.01.2015r. w aktach szkody.

- decyzja z dnia 19.02.2015r. w aktach szkody.

Rzeczywisty koszt naprawy samochodu poszkodowanego przy użyciu oryginalnych części zamiennych przeprowadzony w autoryzowanym serwisie producenta oraz zgodnie z technologią producenta wynosi 12.272,23 zł brutto.

Dowód:

- opinia techniczna biegłego k.105-128.

Powódka poniosła koszty sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy w kwocie 350 zł.

Dowód:

- faktura VAT (...), k. 13.

Pismem z dnia 29.01.2015r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 12.681,41 zł oraz 350 zł z tytułu kosztów sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy.

Dowód:

- pismo z dnia 29.01.2015r. w aktach szkody.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo co do zasady jak i w części, co do wysokości zasługuje na uwzględnienie.

Powódka domagała się zapłaty kwoty 10.321,26 zł wraz z ustawowymi odsetkami, obejmującej różnicę pomiędzy wypłaconym już odszkodowaniem na podstawie umowy OC w kwocie 8.460,74 zł a wyceną szkody w prywatnej opinii rzeczoznawcy oraz zwrotu kwoty 350 zł z tytułu kosztów prywatnej opinii rzeczoznawcy.

W sprawie okolicznością niesporną było, że strona pozwana odpowiada za szkodę wyrządzoną powódce przez sprawcę zdarzenia ubezpieczonego w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym oraz fakt wypłacenia odszkodowania na kwotę 8.460,74 zł. Sporna natomiast była wysokość należnego odszkodowania.

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. i nast. sprowadza się do tego, że ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub osoba na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowane w Ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U. Nr 124 , poz. 1152). Według art. 36 ust.1 powołanej powyżej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej.

Odpowiedzialność tę reguluje również Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej ( Dz. U. Nr 124 , poz. 1151) .

Art. 805 § 1 k.c. stanowi, że przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Art. 805 § 2 k.c. mówi zaś, że świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym – określonego odszkodowania za szkodę powstała wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Zgodnie z treścią art. 363 § 1 kc oraz § 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Dlatego też należało w sprawie ustalić, jaka kwota stanowi ową odpowiednią sumę pieniężną, która jest stratą poszkodowanej powstałą w związku z wypadkiem z dnia 16.12.2013r. Strata ta bowiem jest szkodą w rozumieniu art. 361 k.c.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20.10.1972r (II CR 425/72 OSNC 1973/6/111) w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej, do których to wydatków należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, jeżeli ich użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy.

W ocenie Sądu otrzymana przez poszkodowaną kwota tytułem odszkodowania nie rekompensuje w pełni doznanej przez nią szkody, dlatego też należy uznać za właściwe stanowisko powódki, domagającej się, odpowiedniej dopłaty do odszkodowania. Powołany w toku sprawy biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego K. G. ustalił bowiem, że łączny koszt naprawy wynosi brutto 12.272,23 zł. Obliczony koszt naprawy uwzględniał przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody przy zastosowaniu cen nowych, oryginalnych części zamiennych (z uwagi na brak zamienników niższej klasy) i materiałów oraz ustalonych przez producenta norm czasowych operacji naprawczych, dodatkowych i powiązanych. W ocenie Sądu z technicznego punktu widzenia właściwą jakość naprawy pozwalającą na optymalne przywrócenie samochodu do stanu poprzedniego gwarantuje jej wykonanie zgodnie z procedurami i technologią naprawy producenta. Poszkodowany w zależności od swojej nieskrępowanej decyzji może dokonać wyboru pomiędzy autoryzowanym lub nieautoryzowany zakładem naprawczym. W każdym jednak przypadku koszty robocizny związane z naprawą uszkodzonego pojazdu mieszczą się w kategorii szkody, która winien ponieść ubezpieczyciel.

W ocenie Sądu biegły prawidłowo przyjął do obliczeń ceny nowych, oryginalnych części zamiennych i materiałów, ustalone przez producenta normy czasowe operacji naprawczych. W tych okolicznościach należało uznać, iż opinia była w pełni przydatna do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego oraz przesłuchania strony powodowej, uznając je za nieprzydatne do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Wymiana części w postaci drzwi czy zderzaka pozostaje bez znaczenia w obliczu ich wymiany częściami oryginalnymi.

Biorąc pod uwagę wysokość odszkodowania, które strona pozwana wypłaciła poszkodowanej w toku likwidacji szkody Sąd uznał za właściwe orzeczenie na rzecz powódki kwoty 3.811,49 zł obejmującą różnicę między odszkodowaniem otrzymanym przez powódkę, a wartością szkody oszacowaną przez biegłego sądowego oraz kwotę 350 zł tytułem kosztów prywatnej opinii biegłego.

Sąd zasądził 350 zł tytułem prywatnej opinii biegłego albowiem podziela pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2004 r. (sygn. akt III CZP 24/04; OSNC z 2005 r. nr 7-8, poz. 117), zgodnie z którym odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może – stosownie do okoliczności sprawy – obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zlecenie sporządzenia takiej opinii było celowe dla ustalenia kosztów naprawy i tym samym wysokości żądanej kwoty.

Żądanie odsetek ustawowych za opóźnienie Sąd uwzględnił na podstawie art. 817 § 1-2 k.c., uwzględniając przy tym datę ustalenia odszkodowania przez pozwanego, termin uiszczenia kosztów prywatnej kalkulacji oraz żądanie pozwu.

Orzeczenie o kosztach oparte zostało na treści art. 100 k.p.c.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.