Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Katarzyna Gmitrowska-Halla
Protokolant:	stażysta Daria Strelecka

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P. (1)

przeciwko (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. P. (1) kwotę 5.500 zł (pięć tysięcy pięćset złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 23 sierpnia 2012r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 525 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  nakazuje stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Kasa Sądu Rejonowego w Legnicy kwotę 561,38 zł tytułem wynagrodzenia biegłych, które tymczasowo zostało pokryte ze środków budżetowych Sądu .

Sygn. akt VII C 1136/12

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 22 sierpnia 2012 roku skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. powód M. P. (2) reprezentowany przez matkę A. P. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej kwoty 11.000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 19 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego poniesionymi przez niego kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu 03 kwietnia 2012 roku we W. na skrzyżowaniu ul. (...) z N. kierujący pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) M. K. w wyniku niezachowania bezpiecznej odległości między pojazdami doprowadził do zderzenia z pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez M. P. (3). Na skutek tego zdarzenia powód będący pasażerem pojazdu marki R. doznał obrażeń ciała. W toku postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 2.000 złotych tytułem zadośćuczynienia w miejsce żądanej kwoty 13.000 złotych. W ocenie powoda wobec doznanych cierpień związanych ze skutkami w/w zdarzenia szkodowego należne mu zadośćuczynienie winno sięgać kwoty łącznie 13.000 złotych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powoda poniesionymi przez nią kosztami postępowania w sprawie. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska pozwana wskazała, że przyznana w toku postępowania likwidacyjnego kwota 2.000 złotych wypłacona tytułem zadośćuczynienia w pełni rekompensuje szkodę powoda doznaną w następstwie zdarzenia z dnia 03 kwietnia 2012 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 kwietnia 2012 roku we W. na skrzyżowaniu ul. (...) z ul. (...) kierujący pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...) M. K. w wyniku niezachowania bezpiecznej odległości między pojazdami doprowadził do zderzenia z pojazdem marki R. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez M. P. (3). Posiadacz pojazdu, którym kierował sprawca zdarzenia był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego – (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

bezsporne

W następstwie tego zdarzenia powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego, radikulopatii szyjnej, urazu głowy bez utraty świadomości oraz powierzchniowego urazu klatki piersiowej, co inklinuje 5 % uszczerbek na zdrowiu.

W następstwie zdarzenia szkodowego powód był diagnozowany i leczony przez lekarzy specjalistów, następstwem czego było noszenia kołnierza ortopedycznego przez okres 3 tygodni. Powód nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego, ale był zwolniony z zajęć wychowania fizycznego przez okres 3 miesięcy. Nadto przez w/w okres powód zaprzestał kontynuowania sportów wcześniej przez niego uprawianych. Do w/w zajęć sportowych powód powrócił dopiero po 5 miesiącach od zdarzenia szkodowego. Nadto w następstwie wypadku powód przyjmując pozycje wymuszoną
( podczas siedzenia przy biurku) odczuwa dolegliwości bólowego kręgosłupa na odcinku szyjnym ( ból w okolicach karku).

dowód: opinia biegłych z zakresu chirurgii i neurologii, w tym opinia uzupełniająca - k. 49-52, k. 97-98 ; opinia biegłego z zakresu ortopedii R. B. -k. 84-85, przesłuchanie powoda M. P. (1)- k. 38-39,

Powód o zdarzeniu szkodowy poinformował pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. pismem z dnia 29 maja 2012 roku, w którym to wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 13.000 złotych tytułem zadośćuczynienia w związku z doznanymi uszkodzeniami ciała i wywołanym rozstrojem zdrowia. Decyzją z dnia 18 czerwca 2012 roku pozwany wypłacił powodowi kwotę 2.000 złotych tytułem zadośćuczynienia.

dowód: decyzja (...) SA w aktach szkody (...)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia któremu uległ powodów w dniu 03 kwietnia 2012 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanego. Wątpliwości nie budzą ani okoliczności zdarzenia, ani odpowiedzialność sprawcy, a także brak przyczynienia się powoda do przedmiotowego zdarzenia.

Istota sporu sprowadzała się w zasadzie do ustalenia następstwa zdarzenia szkodowego na zdrowiu powoda i ewentualnej krzywdy jaką powód mógł doznać na skutek kolizji, a dalej wysokości zadośćuczynienia. W ocenie pozwanego wypłacone powodowi zadośćuczynienie w całości rekompensuje krzywdę powoda wywołaną zdarzeniem szkodowym.

Na wstępie wymaga przytoczenia art. 822 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela. Jego odpowiedzialność sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

W orzecznictwie i w doktrynie przyjęte jest, ze za szkodę powstałą w wyniku ruchu pojazdu mechanicznego odpowiadają in solidum posiadacz (kierowca) tego pojazd i ubezpieczyciel, przy czym poszkodowany może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. W świetle zaś art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie o którym mowa w w/w przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Są to zarówno koszty leczenia, nabycia protez i innych koniecznych aparatów. Nadto w świetle art. 362§2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Sąd może przyznać nadto poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy, wobec czego utrata zdolności do pracy zarobkowej może mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia tylko o tyle, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu. Krzywdą w rozumieniu art. 445 k.c. będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd procedując w zakresie zadośćuczynienia za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia jakiemu uległ powód. Od ich skali - od skali urazów, jakich doznał powód w następstwie w/w wypadku zależna jest wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia przyjmując, w uproszczeniu, że im więcej urazów tym większa krzywda powoda. Sąd przyjął za opiniującymi w sprawie biegłymi J. W., S. L. oraz biegłym R. B., iż powód, w następstwie zdarzenia z dnia 03 kwietnia 2012 roku doznał urazu kręgosłupa w odcinku szyjnym, urazu klatki piersiowej oraz urazu głowy co wywołuje łącznie 5% uszczerbek na zdrowiu powoda.

Nadto w następstwie zdarzenia j.w. powód zmuszony był ograniczyć aktywność ruchową ( zwolnienie z zajęć wychowania fizycznego oraz z uprawiania sportów na okres 3, 4 miesięcy). Powyższe okoliczności w ocenie procedującego w sprawie Sądu rzutują na wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia w łącznej kwocie 5.500 złotych, która to kwota uwzględnia przyznane przez pozwanego decyzją z dnia18 czerwca 2012 roku zadośćuczynienie w 2.000 złotych.

Sąd rozstrzygając w tym zakresie miał przy tym na uwadze, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada umiarkowania wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanego kalectwa (wyrok SN z dnia 3 maja 1972 r., (...), Monitor Prawniczy - Zestawienie Tez (...) str. 4). Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być nadto dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.in. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał 5% uszczerbku na zdrowiu, przebył leczenie i rehabilitację. To wszystko sprawia, że zasądzona kwota jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy. Nadto w następstwie zdarzenia powód musiał ograniczyć prace wymagające wysiłku fizycznego.

Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja jest koherentna tak z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w w/w zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany to jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na w/w niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817§1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty( co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik- tu pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. Skoro zatem powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty zadośćuczynienia pismem 29 maja 2012 roku, zaś decyzja przyznająca zadośćuczynienie została wydana w dniu 18 czerwca 2012 roku, zaś pozew został wniesiony w dniu 23 sierpnia 2012 roku, pozwany pozostaje w opóźnieniu z zapłatą pozostałej kwoty zadośćuczynienia od daty 23 sierpnia 2013 roku.

Rozstrzygnięcie z pkt III sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 101 k.p.c. Powód wygrał postępowanie w 50%, zaś pozwany w 50%. Po stosunkowym rozliczeniu kosztów do zapłaty od pozwanego na rzecz powoda pozostaje zatem kwota 525 złotych. Poniesione przez powoda koszty procesu to: opłata od pozwu w wysokości 550 złotych, kwota 2.400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata skarbowa za udzielone w sprawie pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz uiszczona przez niego i w całości wykorzystana kwota zaliczki na wynagrodzenia opiniujących w sprawie biegłych – 600 złotych, łącznie 3.567 złotych. Poniesione przez pozwanego koszty procesu to kwota 2.417 złotych. Po stosunkowym rozdzieleniu pozostaje kwota 525 złotych, którą strona pozwana zobowiązana jest uiścić na rzecz powoda.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych z pkt III sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych. Do rozliczenia pozostawała kwota wydatkowanych środków budżetowych w związku z przyznanym wynagrodzeniem biegłych ponad kwotę uiszczonej przez powoda zaliczki. Wydatkowana tymczasowo ze środków budżetowych Skarbu Państwa kwota na wynagrodzenie biegłych opiniujących w sprawie to 561,38 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji