Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w Legnicy

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Joanna Oszczęda
Protokolant:	sekr. sądowy Małgorzata Danek

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...)S.A.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W.na rzecz powoda M. S.kwotę 2.300,00 złotych (słownie: dwa tysiące trzysta złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty;

II. dalej idące powództwo oddala;

III. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 260,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV. nakazuje powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Legnicy) kwotę 336,67 złotych tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych od nieuwzględnionej części roszczenia,

V. nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Legnicy) kwotę 264,53 złotych tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów sądowych od uwzględnionej części roszczenia.

Sygn. akt VII C 1257/12

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 19 września 2012 roku, skierowanym przeciwko (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W.powód M. S.wniósł o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 5.300 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 28 czerwca 2012 roku do dnia zapłaty oraz obciążenie pozwanego poniesionymi przez niego kosztami procesu. W uzasadnieniu żądania powód wskazał, że w dniu 26 października 2011 roku kierując pojazdem marki F.o numerze rejestracyjnym (...) P. K.nie zachował należytej ostrożności, czym doprowadził do zderzenia z pojazdem marki F.o numerze rejestracyjnym (...)kierowanym przez M. S.. Na skutek wypadku powód doznał obrażeń ciała. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powodowi kwotę 2.700 złotych.
W ocenie powoda wobec doznanych cierpień związanych ze skutkami w/w zdarzenia szkodowego należne mu zadośćuczynienie winno wynosić 8.000 złotych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W.wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powoda poniesionymi przez nią kosztami postępowania w sprawie. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska pozwana wskazała, że przyznana w toku postępowania likwidacyjnego powodowi kwota 2.700 złotych wypłacona tytułem zadośćuczynienia w pełni rekompensuje szkodę powoda doznaną w następstwie zdarzenia z dnia 26 października 2011 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 października 2011 roku kierując pojazdem marki F.o numerze rejestracyjnym (...) P. K.nie zachował należytej ostrożności, czym doprowadził do zderzenia z pojazdem marki F.o numerze rejestracyjnym (...), którego pasażerem był M. S.. Sprawca szkody w dacie zdarzenia był związany z pozwanym (...)Spółka Akcyjna z siedzibą w W.umową obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnego posiadaczy pojazdów.

dowód:

- akta szkody- k.41-86,

W następstwie zdarzenia szkodowego powód doznał urazu kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym oraz uraz głowy , co wywołuje 2% uszczerbek na zdrowiu powoda.

dowód:

- opinie biegłych z zakresu neurologii i z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, w tym uzupełniająca -k. 95-98, k. 134-135

Powód po zdarzeniu szkodowym nie był hospitalizowany. Korzystał z pomocy lekarza rodzinnego oraz miał zaordynowane noszenie kołnierza ortopedycznego miękkiego. Nadto powód był zwolniony z zajęć szkolnych do dnia 04 listopada 2011 roku, a z zajęć wychowania fizycznego do dnia 31 listopada 2011 roku. Korzystał i korzysta nadal z rehabilitacji.

Pomimo upływu czasu u powoda nadal występują bóle kręgosłupa szyjnego przy wysiłku fizycznym, nużliwość mięśni przykręgosłupowych w zakresie szyi. Przebyty uraz kręgosłupa lędźwiowego i głowy nie powoduje jednak występowania następstw. Przebyty uraz kręgosłupa szyjnego przez powoda obecnie powoduje jedynie konieczność wstrzymywania się od wykonywania nadmiernego obciążenia kręgosłupa. W przypadku dłuższego siedzenia przy komputerze powód odczuwa bóle kręgosłupa.

Nadto w następstwie zdarzenia szkodowego M. S. zaprzestał uprawniania sportów takich jak kuglarstwo oraz jazda na deskorolce. Aktualnie, po ustaniu dolegliwości bólowych, ćwiczy tylko na siłowni.

Biorąc pod uwagę młody wiek powoda, prawidłowe wyniku wykonanych badań dodatkowych, rokowania co do jego stanu zdrowia są pomyślne i jest duża szansa na całkowity powrót do zdrowia. Podczas urazu kręgosłupa struktury anatomiczne nie były naruszone trwale.

dowód:

- akta szkody- k.41-86,

- opinie biegłych z zakresu neurologii i z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii, w tym uzupełniająca -k. 95-98, k. 134-135

- przesłuchanie powoda M. S.-k. 88,

Powód zgłosił pozwanemu szkodę – żądanie zapłaty kwoty 8.000 złotych tytułem zadośćuczynienia pismem z dnia 28 maja 2012 roku. Decyzją z dnia 27 czerwca 2012 roku strona pozwana wypłaciła powodowi zadośćuczynienie w wysokości 2.700 złotych.

dowód:

- akta szkody- k.41-86,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w części.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia któremu uległ powodów w dniu 26 października 2011 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanego. Wątpliwości nie budzą ani okoliczności zdarzenia, ani odpowiedzialność sprawcy, a także brak przyczynienia się powoda do przedmiotowego zdarzenia.

Istota sporu sprowadzała się w zasadzie do ustalenia następstwa zdarzenia szkodowego na zdrowiu powoda i krzywdy jaką powód mógł doznać na skutek kolizji, a dalej wysokości zadośćuczynienia. W ocenie bowiem pozwanego wypłacone pozwanemu zadośćuczynienie oraz odszkodowanie w całości rekompensuje krzywdę i szkodę powoda wywołaną zdarzeniem szkodowym.

Na wstępie wymaga przytoczenia art. 822 k.c. statuujący odpowiedzialność odszkodowawczą ubezpieczyciela. Jego odpowiedzialność sprowadza się do tego, że zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia. Szczegóły tej odpowiedzialności są unormowana w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152). Według art. 36 ust. 1 tej ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie sumy gwarancyjnej. Zgodnie natomiast z art. 34 ust. 1 tej ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani - na podstawie przepisów prawa cywilnego - do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Odpowiedzialność tą reguluje również ustawa z dnia 22 maja 2003 r. działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151).

Zgodnie z treścią art. 436 kc w zw. z art. 435 kc samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Według zaś art. 361 § 1 kc, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła. W myśl natomiast art. 361 § 2 kc naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Szkoda majątkowa jest to różnica między stanem majątkowym poszkodowanego, który powstał po nastąpieniu zdarzenia powodującego uszczerbek, a stanem, jaki by istniał gdyby to zdarzenie nie nastąpiło. Chodzi o utratę lub zmniejszenie aktywów bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensacji szkody.

Podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. W świetle zaś art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 kc, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie o którym mowa w w/w przepisie obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne i celowe. Są to zarówno koszty leczenia, nabycia protez i innych koniecznych aparatów. Nadto w świetle art. 362§2 k.c. naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Sąd może przyznać nadto poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania działalności artystycznej, naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp.

Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną jednorazowo. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze, że jego celem jest wyłącznie złagodzenie doznanej przez poszkodowanego krzywdy, wobec czego utrata zdolności do pracy zarobkowej może mieć wpływ na wysokość zadośćuczynienia tylko o tyle, o ile łączy się z poczuciem krzywdy spowodowanej niemożnością wykonywania wybranego i wyuczonego zawodu. Krzywdą w rozumieniu art. 445 k.c. będzie z reguły trwałe kalectwo poszkodowanego powodujące cierpienia fizyczne oraz ograniczenie ruchów i wykonywanie czynności życia codziennego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd procedując w zakresie zadośćuczynienia za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia jakiemu uległ powód. Od ich skali - od skali urazów, jakich doznał powód w następstwie zdarzenia zależna jest wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia.

Z uwagi na to poprzedzając rozważając dotyczące każdego z żądań wymaga wskazania, że Sąd przyjął za opiniującymi w sprawie biegłymi J. W. oraz S. L. , że powód, w następstwie zdarzenia z dnia 26 października 2011 roku doznał urazu kręgosłupa w odcinku szyjnym i lędźwiowym oraz uraz głowy co wywołuje 2% uszczerbek na zdrowiu powoda.

Nadto w następstwie zdarzenia powód zmuszony był ograniczyć aktywność ruchową (zwolnienie z lekcji w-f na okres około 1 miesiąca, ograniczenia w ilości uprawianych sportów). Powyższe okoliczności w ocenie Sądu rzutują na wysokość przyznanego powodowi zadośćuczynienia w łącznej kwocie 2.300 złotych, która to kwota uwzględnia przyznane przez pozwanego decyzją z dnia 27 czerwca 2012 roku zadośćuczynienie w wysokości 2.700 złotych. Zdaniem Sądu kwota 5000 złotych w pełni rekompensuje doznaną przez powoda krzywdę. Dalej idące powództwo podlegało oddaleniu.

Sąd rozstrzygając w tym zakresie miał przy tym na uwadze, że przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia obowiązuje zasada umiarkowania wyrażająca się w uwzględnieniu wszystkich okoliczności oraz skutków doznanego kalectwa (wyrok SN z dnia 3 maja 1972 r., I CR 106/72, Monitor Prawniczy - Zestawienie Tez 2001/8 str. 4). Zadośćuczynienie z art. 445 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa, a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. Określenie wysokości zadośćuczynienia powinno być nadto dokonane z uwzględnieniem wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a m.in. również wieku poszkodowanego i czasu trwania jego cierpień.

W wyniku przedmiotowego zdarzenia powód doznał 2% uszczerbku na zdrowiu, przebył w ograniczonym zakresie leczenie i rehabilitację. To wszystko sprawia, że zasądzona kwota jest adekwatna do doznanej przez powoda krzywdy. Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 kc ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja jest koherentna tak z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w w/w zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany to jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na w/w niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817§1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty (co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik- tu pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. Skoro zatem powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty zadośćuczynienia pismem doręczonym pozwanemu w dniu 28 maja 2012 roku, danie odsetek ustawowych od dnia 28 czerwca 2012 roku jest więc uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł, jak w punkcie I i II sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie z pkt III sentencji wyroku znajduje oparcie w art. 101 k.p.c. Powód wygrał postępowanie w 44 %, zaś pozwany w 56 %. Po stosunkowym rozliczeniu kosztów do zapłaty od pozwanego na rzecz powoda pozostaje zatem kwota 260 złotych. Poniesione przez powoda koszty procesu to: opłata od pozwu w wysokości 265 złotych, kwota 1.200 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłata skarbowa za udzielone w sprawie pełnomocnictwa w wysokości 51 złotych (3x17 złotych) oraz uiszczona przez niego i w całości wykorzystana kwota zaliczki na wynagrodzenia opiniujących w sprawie biegłych – 600 złotych, łącznie 2.116 złotych. Poniesione przez pozwanego koszty procesu to kwota 1.200 złotych. Po stosunkowym rozdzieleniu pozostaje kwota 259 złotych, w zaokrągleniu kwota 260 złotych.

Rozstrzygnięcie o kosztach sądowych z pkt IV i V sentencji wyroku znajduje uzasadnienie w treści art.113 ust. 1 ustawy o kosztach sadowych w sprawach cywilnych. Do rozliczenia pozostawała kwota wydatkowanych środków budżetowych w związku z przyznanym wynagrodzeniem biegłych ponad kwotę uiszczonej przez powoda zaliczki. Wydatkowana tymczasowo ze środków budżetowych Skarbu Państwa kwota na wynagrodzenie biegłych opiniujących w sprawie to 601,20 złotych. Po stosunkowym rozdzieleniu, stosownie do stopnia przegrania w sprawie
(powód- 56%, pozwany- 44%) powód winien uiścić na rzecz Skarbu Państwa- Kasy Sądu Rejonowego w Legnicy kwotę 336,67 złotych, zaś pozwany kwotę 264,53 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji