Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Legnicy

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w L. VII Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Aneta Murawska
Protokolant:	sekr. sądowy Mariola Artymowicz

po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy L. - Zarządu (...) w L.

przeciwko R. S. i B. S.

o wydanie lokalu mieszkalnego

I. nakazuje pozwanym R. S. i B. S., aby wraz z rzeczami prawa ich reprezentującymi opuścili , opróżnili i wydali stronie powodowej Gminie L. - Zarządowi (...) w L. lokal mieszkalny nr (...) , położony w L. przy ul. (...);

II. orzeka, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

III. nakazuje wstrzymanie wykonania pkt. I wyroku w stosunku do pozwanych do czasu złożenia przez Gminę L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

IV. zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 320,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt VII C 1694/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 03 grudnia 2013 roku a skierowanym przeciwko pozwanym: R. S. oraz B. S. strona powodowa Gmina L. - Zarząd (...) w L. wniosła o nakazanie pozwanym opróżnienie, opuszczenie i wydanie powodowi lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w L. przy ul. (...). W uzasadnieniu żądania pozwu, strona powodowa wskazała, że pozwani zajmują bez tytułu prawnego lokal mieszkalny o łącznej powierzchni użytkowej 69,34m ² położony w L. przy ulicy (...), którego właścicielem jest strona powodowa. W związku z zaległościami z tytułu nieopłacania czynszu i świadczeń za korzystanie z w/w lokalu pismem z dnia 28 sierpnia 2009 roku strona powodowa wypowiedziała pozwanym umowę najmu zawartą w dniu 18 sierpnia 2004 roku. Nadto strona powodowa pismem z dnia 09 sierpnia 2012 roku wezwała pozwanych do dobrowolnej zapłaty zaległości i wydania lokalu. Pozwani nie dokonują bieżących opłat czynszowych i świadczeń za korzystanie z lokalu mieszkalnego. Pozwani nie wywiązali się z porozumienia zawartego w dniu 31 stycznia 2010 roku na ratalną spłatę zadłużenia. W konsekwencji zaległość pozwanych na dzień 31 października 2013 roku wynosi 39.462,07 złotych.

Pozwani wnieśli o przyznanie im prawa do lokalu socjalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa- Gmina L. działająca przez Zarząd (...) w L. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w L. przy ulicy (...).

Od 18 sierpnia 2004 roku na podstawie umowy najmu najemcami tego lokalu są R. S. oraz B. S.. Lokal ma łączną powierzchnię użytkową 69,34m ².

W związku z zaległościami czynszowymi pismem z dnia 28 sierpnia 209 roku powód wypowiedział pozwanym umowę najmu z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upływał z dniem 31 października 2009 roku.

W 2009 roku pozwani wnosili o rozłożenie zadłużenia czynszowego na raty. Wniosek pozwanych został uwzględniony poprzez rozłożenie na 22 raty kwotę zadłużenia 6.462,14 złotych płatnych począwszy od stycznia 2010 roku.

Pozwani nie uiścili żadnej raty.

Dowód:

- akta lokalowe,

- informacja z ZUS Oddział w L.- k. 26,

- informacja z Powiatowego Urzędu Pracy w L.- k. 28,

- informacja z MOPS w L.- k. 49,

- przesłuchanie pozwanej B. S.- k. 36,

- przesłuchanie pozwanego R. S.- k. 36, k. 56-57

Aktualne zadłużenie czynszowe pozwanych oraz z tytułu odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu sięga kwoty powyżej 39.000 złotych. Pozwani nie spłacają zadłużenia.

Dowód:

- akta lokalowe,

- przesłuchanie pozwanej B. S.- k. 36,

- przesłuchanie pozwanego R. S.- k. 36, k. 56-57

Małżonkowie B. i R. S. utrzymują się wyłącznie z wynagrodzenia otrzymywanego przez R. S.. B. S. nie pracuje. Wynagrodzenie w wysokości około 1100 złotych jest obciążone zajęciami komorniczymi. Pozwani korzystają z pożyczek celem realizowania ich elementarnych potrzeb egzystencjalnych. W okresie zimowym nie ogrzewają mieszkania z uwagi na brak środków pieniężnych na zakup opału. Pozwani nie są zarejestrowani w Powiatowym Urzędzie Pacy, nie pobierają emerytury, renty, nie korzystają ze świadczeń socjalnych wypłacanych przez MOPS w L..

Dowód:

- informacja z ZUS Oddział w L.- k. 26,

- informacja z Powiatowego Urzędu Pracy w L.- k. 28,

- informacja z MOPS w L.- k. 49,

- przesłuchanie pozwanej B. S.- k. 36,

- przesłuchanie pozwanego R. S.- k. 36, k. 56-57

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Istota sporu sprowadzała się w zasadzie do ustalenia czy wydany w sprawie wyrok w zakresie zobowiązującym pozwanych do wydania spornego lokalu może by wstrzymany do czasu przedstawienia pozwanym oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego albowiem pozwani nie kwestionowali żądania powoda co do wydania lokalu.

Z uwagi na to wobec ziszczenia się przesłanek kreujących roszczenie windykacyjne zgodnie z treścią art. 222&1 k.c. Sąd orzekł jak w pkt I wydanego w sprawie wyroku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 222 § 1 k.c., właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Jak wynika z literalnego brzmienia ww. przepisu, statuowane w tym przepisie tzw. roszczenie wydobywcze nieposiadającego właściciela przeciwko posiadającemu niewłaścicielowi unicestwia skuteczne wobec właściciela prawo władania rzeczą (art. 222 § 1 in fine k.c.). Jednym więc ze sposobów obrony pozwanego w procesie windykacyjnym jest podniesienie takiego zarzutu hamującego. Nie wyłącza on roszczenia windykacyjnego na stałe, a wstrzymuje jego realizację na czas przysługiwania pozwanemu skutecznego wobec właściciela uprawnienia do władania rzeczą, wynikającego z prawa rzeczowego, np. użytkowania (art. 252 k.c.), ze stosunku zobowiązaniowego, np. umowy dzierżawy (art. 693 k.c.), najmu (art. 659 k.c.), z przysługującego pozwanemu prawa zatrzymania (art. 461 k.c.). Zaznaczyć należy, że o ile użytkowanie jako prawo rzeczowe jest zawsze skuteczne wobec każdego, w tym też właściciela, o tyle wymienione wyżej prawa obligacyjne są skuteczne tylko wtedy, gdy to właściciel rzecz wynajął, wydzierżawił lub wstąpił w stosunek obligacyjny (w szczególności na podstawie art. 678 k.c.). Innymi sposobami obrony pozwanego mogą być: zaprzeczenie prawa własności powoda; twierdzenie, że rzecz nie znajduje się we władaniu pozwanego; podniesienie w przypadku roszczenia dotyczącego rzeczy ruchomej zarzutu przedawnienia, wskazanie, że właściciel żądając wydania rzeczy nadużywa w okolicznościach sprawy przysługującego mu prawa podmiotowego (art. 5 k.c.). W realiach przedmiotowej sprawy bezspornym pozostawało zarówno prawno własności powoda spornego lokalu jak i brak skutecznego względem powoda prawa pozwanych do władania sporną rzeczą.

Rozstrzygnięcie z pkt II wyroku znajduje uzasadnienie w treści poniższej regulacji.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j.: Dz. U. 2005r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.) w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Stosownie do brzmienia art. 14 ust. 3 cytowanej ustawy, sąd, badając z urzędu, czy zachodzą przesłanki do otrzymania lokalu socjalnego, bierze pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania z lokalu przez osoby, których nakaz dotyczy oraz uwzględnia szczególną sytuację materialną i rodzinną tych osób. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 4 cytowanej ustawy, sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec:1)kobiety w ciąży, 2)małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.) lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, 3)obłożnie chorych, 4)emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, 5)osoby posiadającej status bezrobotnego, 6) osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały- chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany.

W realiach przedmiotowej sprawy za przyznaniem pozwanym prawa do lokalu socjalnego przemawia fakt ubóstwa w jakim znajdują się pozwani. Sąd ma tu na uwadze znaczne zadłużenie lokalu zbliżające się aktualnie do kwoty 40.000 złotych i brak jakiejkolwiek spłaty tego zadłużenia przez pozwanych. Z drugiej jednak strony gdyby pozwani osiągali dochód w wyższej kwocie z pewnością byliby w stanie choćby w sposób ratalny spłacać zadłużenie. Aktualna sytuacja materialna pozwanych przemawia za wstrzymaniem wykonania wyroku eksmisyjnego do czasu przedstawienia pozwanym oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. Według oświadczeń stron poza przedmiotowym lokalem nie mają oni gdzie indziej zaspokajać swoich potrzeb mieszkaniowym, zaś osiągany dochód nie pozwala przyjąć, by byli w stanie te potrzeby mieszkaniowe zaspokajać na wolnym rynku. Z uwagi zatem na w/w okoliczności Sąd orzekł jak w pkt II I III wyroku.

o kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwani są stroną przegrywająca postępowanie, a zatem na żądanie powoda winni mu zwrócić poniesione koszty procesu. Koszty te to opłata od pozwu w wysokości 200 złotych oraz poniesione koszty zastępstwa prawnego w wysokości 120 złotych zgodnie z treścią § 9 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu( tekst jedn. Dz.U z 2013 roku Nr 490), łącznie 320 złotych.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji.